واژه هایی که هم نوشتن آن ها به یک شکل و هم تلفظشان یکسان است لیکن در معنا متفاوت اند, هم آوا , هم نویسه نام دارند.

 مثال:

 شیر:حیوان جنگل / شیر:شیر خوراکی

 - بادیه: بیابان / بادیه: ظرف

آن یکی شیر است اندر بادیه کادم می خورد          وان یکی شیر است اندر بادیه کادم می خورد

 خویش:خود / خویش: فامیل

 برادر که در بند خویش است نه برادر نه خویش است.                    گلستان سعدی

 ریش: محاسن / ریش : زخم

 ریش را تا ناف آوردن زهد نیست   زهد آن باشد که بر ریش کسان مرهم نهی       سلطانی

 چین: کشور چین / چین : شکن

 گر ز چین آشوب برخیزد عجب نبود که باز          بــــــــر سر زلف افتادست چین تازه ای          فروغی بسطامی

 فرق: تفاوت / فرق: سر

 ندانم از سر و پایت کدام خوب تر است         چه جای فرق که زیبا ز فرق تا قدمی     سعدی

 گور: قبر / گور: گورخر

 نبشته است بر گور بهرام گور          که دست کرم به ز بازوی زور        سعدی

  شانه:وسیله ی مرتب کردن مو / شانه : کتف

  نبینی آن که چو زلف تو را به شانه زنی       سر دو زلف تو با شانه می درآویزد        طبری

 چنگ:پنجه / چنگ : آلت موسیقی

 برخیز و بیا که چنگ در چنگ زنیم             می نوش کنیم و نام بر ننگ زنیم              خیام

 کوفته:نوعی غذا / کوفته: پریشان و مضطرب،ناتوان(خسته)

  کوفته در سفره ی ما گو مباش            کوفته را نان تهی کوفته است               سعدی

 صفا:پاکی / صفا: نام مکانی است

 چون سری بر آستانش ز سر صفا نهادی   به صفا و مروه ای دل دگرت چه کار باشد      کمال خجندی

 دوش:دیشب / دوش: کتف

 ز کوی میکده دوشش به دوش می بردند     امام شهر که سجّاده می کشد بر دوش        حافظ

 بار:دفعه / بار:پشتواره / بار:اجازه

 بارها بار به دربار تو دارند رقیبان     من که بارت کشم ای یار چرا بار ندارم             جامی

 داد:دادخواهی / داد:از مصدر دادن

 آن که گیسوی ترا رسم تطاول آموخت        هم تواند کرمش داد من مسکین داد   سعدی

 زاد:توشه / زاد:از مصدر زادن

 بیا و برگ سفر ساز و زاد ره برگیر           که عاقبت برود هر که او ز مادر زاد         خواجوی کرمانی

منبع: